Όταν το άτομο που ανήκει σε αυτό το είδος προσωπικότητας βρεθεί υπό στρες έχει ανάγκη να γνωρίζει με ακρίβεια την κατάστασή του, γιατί αντιμετωπίζει τα προβλήματά του με τη λογική, αλλά και με αυτό τον τρόπο ελέγχει το άγχος του.Το άτομο αυτό είναι τακτικό, ευσυνείδητο, συγκρατημένο, συνεπές, αλλά και πεισματάρης και «σφιχτός» με τα χρήματα.
Η διαμόρφωση της προσωπικότητας αυτή (κατά την ψυχοδυναμική θεωρία) οφείλεται σε διαταραχή κατά την περίοδο 1,5 έως και 3 χρόνων, οπότε και το παιδί αναπτύσσεται διανοητικά και εγκαθίσταται ο έλεγχος των απεκκριτικών λειτουργιών του. Ο υπέρμετρος έλεγχος και η χρησιμοποίηση της λογικής είναι οι αμυντικοί του μηχανισμοί στην προσπάθειά του να ελέγξει τις επιθετικές του παρορμήσεις ως παιδί. Το άτομο νιώθει να απειλείται με απώλεια του ελέγχου των παρορμήσεων. Προσπαθεί να ελέγξει την επιθετικότητά του με το να είναι υπεύθυνο και τακτικό και έτσι να ελέγχει τα συναισθήματά του.
Εμφανίζεται έντονη μια αυτοσυγκράτηση, μια τυπικότητα, ένα πείσμα και φαίνεται στους άλλους ως εγωιστής και ισχυρογνώμων. Η ανάγκη του για διανοητικό έλεγχο έρχεται να καλύψει το φόβο και την αμφιβολία του στο κατά πόσο γνωρίζει όλες τις λεπτομέρειες για μια υπόθεση.
Η προσωπικότητα αυτή έχει ανάγκη να νιώθει πως όλα τα άτομα γύρω του είναι προσεχτικοί, αποτελεσματικοί, καταρτισμένοι, καθαροί και ακριβείς, έχουν τις κατάλληλες γνώσεις και ικανότητες για να συνεργαστούν ή για να μείνουν μαζί του. Ανακουφίζεται όταν οι άλλοι του εξηγούν κάθε λεπτομέρεια, αλλιώς κάθε κενό το κάνει να νιώθει έντονο άγχος. Θα πρέπει να ενθαρρύνεται από την παιδική ηλικία να συμμετάσχει στις διάφορες αποφάσεις και να επιβραβεύεται για τη λογική του.
Η διαμόρφωση της προσωπικότητας αυτή (κατά την ψυχοδυναμική θεωρία) οφείλεται σε διαταραχή κατά την περίοδο 1,5 έως και 3 χρόνων, οπότε και το παιδί αναπτύσσεται διανοητικά και εγκαθίσταται ο έλεγχος των απεκκριτικών λειτουργιών του. Ο υπέρμετρος έλεγχος και η χρησιμοποίηση της λογικής είναι οι αμυντικοί του μηχανισμοί στην προσπάθειά του να ελέγξει τις επιθετικές του παρορμήσεις ως παιδί. Το άτομο νιώθει να απειλείται με απώλεια του ελέγχου των παρορμήσεων. Προσπαθεί να ελέγξει την επιθετικότητά του με το να είναι υπεύθυνο και τακτικό και έτσι να ελέγχει τα συναισθήματά του.
Εμφανίζεται έντονη μια αυτοσυγκράτηση, μια τυπικότητα, ένα πείσμα και φαίνεται στους άλλους ως εγωιστής και ισχυρογνώμων. Η ανάγκη του για διανοητικό έλεγχο έρχεται να καλύψει το φόβο και την αμφιβολία του στο κατά πόσο γνωρίζει όλες τις λεπτομέρειες για μια υπόθεση.
Η προσωπικότητα αυτή έχει ανάγκη να νιώθει πως όλα τα άτομα γύρω του είναι προσεχτικοί, αποτελεσματικοί, καταρτισμένοι, καθαροί και ακριβείς, έχουν τις κατάλληλες γνώσεις και ικανότητες για να συνεργαστούν ή για να μείνουν μαζί του. Ανακουφίζεται όταν οι άλλοι του εξηγούν κάθε λεπτομέρεια, αλλιώς κάθε κενό το κάνει να νιώθει έντονο άγχος. Θα πρέπει να ενθαρρύνεται από την παιδική ηλικία να συμμετάσχει στις διάφορες αποφάσεις και να επιβραβεύεται για τη λογική του.
