Επιλέγοντας ψυχοθεραπευτική προσέγγιση : Συστημική θεραπεία

Όταν αποφασίσει κάποιος να απευθυνθεί σε ψυχολόγο είναι χρήσιμο να γνωρίζει τη προσέγγιση με την οποία αυτός δουλεύει.
Οι κυριότεροι λόγοι είναι ότι : α) Η προσέγγιση που χρησιμοποιεί κάποιος θεραπευτής φανερώνει τον τρόπο που προσεγγίζει το πρόβλημα π.χ. αν το βλέπει ως ένα ατομικό πρόβλημα που πρέπει να λυθεί ή ένα πρόβλημα αλληλεπίδρασης και σχέσεων του ατόμου με τα άτομα του περιβάλλοντός του. β) Φανερώνει επίσης το πόσο παρεμβατικός είναι στη θεραπεία π.χ. αν ο θεραπευτής θα προτείνει λύσεις / αυτό που λέμε "συνταγές" ή αν θα συνοδεύσει τον πελάτη στην εξερεύνηση του τρόπου που βιώνει την πραγματικότητα και τον εαυτό του και θα το βοηθήσει να πάρει τις καλύτερες αποφάσεις γι' αυτόν. γ) Σχετίζεται επιπλέον με το που θα εστιάσει η θεραπευτική διαδικασία π.χ. αν αντιλαμβάνεται τα προβλήματα ως βαθιά ριζωμένα προβλήματα του παρελθόντος ή επιδιώκει την ανακούφιση από τα συμπτώματα ή την καλύτερη λειτουργικότητα του πελάτη στις διαπροσωπικές του σχέσεις. δ) Σε άμεση σχέση με όλα τα παραπάνω είναι η διάρκεια και η συχνότητας της θεραπευτικής διαδικασίας.

Η συστημική προσέγγιση υιοθετεί μια ολιστική αντίληψη του κόσμου. Στηρίζεται στην ιδέα ότι ο άνθρωπος είναι κρίκος μιας αλυσίδας, μέλος μικρότερων ή μεγαλύτερων συστημάτων, στα οποία βρίσκεται σε συνεχή αλληλεπίδραση κι ανταλλαγή πληροφοριών με τα υπόλοιπα μέλη των συστημάτων (π.χ. της οικογένειας, του χώρου εργασίας, της σχολικής τάξης, κ.λ.π.).
Μέσα στα συστήματα το κάθε άτομο (έστω Α) δεν συμπεριφέρεται ως απομονωμένη οντότητα. Η συμπεριφορά του επηρεάζει για παράδειγμα τον Β, η συμπεριφορά του οποίου αναπόφευκτα επηρεάζει τον Α, η αντίδραση του οποίου επηρεάζει τον Β κ.ο.κ. : δηλαδή οι συμπεριφορές σχηματίζουν μια αλληλουχία κυκλικής αιτιότητας χωρίς αρχή και τέλος. Κατά συνέπεια τα συμπτώματα και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει κάποιος δεν χαρακτηρίζονται από μια γραμμική αιτιότητα, δηλαδή δεν εξαρτατώνται μόνον από τα γονίδιά του ή τις παιδικές εμπειρίες του ή τις σχέσεις με τους γύρω του (κοινωνικές, οικονομικές κλπ), αλλά από όλα αυτά μαζί. 

 
Στη συστημική θεραπεία, θεραπευτής και θεραπευόμενος προσπαθούν να αναλύσουν και να κατανοήσουν πως η συμπεριφορά του δεύτερου αλληλοεπηρεάζεται και αλληλο-προσδιορίζεται από την συμπεριφορά των άλλων.   Μέσα σε ένα κλίμα συνεργασίας, ισότητας, ενσυναίσθησης και άνευ όρων αποδοχής, ο ενδιαφερόμενος θα ενθαρρυνθεί  να εκφραστεί ελεύθερα και να μπει, αρχικά, στη διαδικασία να κατανοήσει τη χρησιμότητα που έχουν οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει και, στη συνέχεια, να τις βιώσει από διαφορετική οπτική γωνία, πιο θετική, να προβεί, δηλαδή, σε μία θετική αναπλαισίωση της όλης κατάστασης.  Οι αλλαγές τις οποίες θα αποφασίσει ο θεραπευόμενος  στην προσωπική του πορεία και εξέλιξη θα είναι σε άμεση αλληλεξάρτηση και αλληλεπίδραση με τα σημαντικά συστήματα στα οποία ανήκει.

Αν και δεν είναι απαραίτητη η φυσική παρουσία όλων άλλων μελών του συστήματος στη θεραπεία π.χ. όλης της οικογένειας ή και και των δύο συζύγων (όταν πρόκειται για θεραπεία ζεύγους), η παρουσία όσο το δυνατών περισσότερων εμπλεκόμενων διευκολύνει την κατανόηση της κατάστασης και τη διαδικασία της αλλαγής.